ഒരു നോക്കു കാണുവാനായ്
കൊതിയോടു കാത്തിടുന്നു.
വരുമെന്നു ചോന്ന നാഥാ!
വിരവിൽ വരൂ!


ഉയരെപ്പറന്നകലും
നീരാവിപോലെ മാത്രം
ഉയിരീക്ഷിതിയിലെന്നും
ക്ഷണഭംഗുരം.


ഉരുകിയൊലിച്ചുപോം
നീഹാരമെന്നപോൽ
മറയുന്നു മർത്യസ്മൃതികൾ
മഴവില്ലുപോൽ.


ഉയരെ പറന്നു പോകെ
വ്യഥയോടു നോക്കി നിൽക്കും
സുതരോടു ദൂതരോതി-
ടുന്ന വാക്കുകൾ...


ഉയരത്തിലേക്കു തൻ
പോയതുപോലെ ഹാ!
വരുമവൻ ദുഃഖിക്ക
വേണ്ട നിങ്ങൾ.


ശത വത്സരങ്ങളായ്
ക്ഷമയോടെ ശിഷ്യർ ഞങ്ങൾ
വിരവിൽ തന്നാഗമം
കാത്തിരിപ്പൂ.


ഇനി വൈകിടൊല്ലേ നീ
അരികത്തണഞ്ഞെങ്ങൾ
ദുരിത മകറ്റുവാൻ
യേശു നാഥാ?